Josje Feller van Vrouwenpassie.nl vroeg mij om antwoord te geven op de vraag hoe ik het voor elkaar heb gekregen om mijn “Waarom” te leven. Anders gezegd, hoe ik het voor elkaar heb gekregen om geld te verdienen met dat wat ik het liefste doe en werkelijk te geven heb. Een mooie vraag waar veel mensen mee worstelen volgens mij. Ook bij mij is dat niet een afgerond verhaal, ik ben nog steeds onderweg en doe steeds meer en steeds vaker wat ik echt wil doen.
Hoe het begon
Dat is begonnen 14 jaar geleden tijdens een persoonlijk leerjaar bij de Pulsar, toen mijn docent zei: “Iedereen weet diep van binnen wat hij werkelijk wil en je doet het of je doet het niet. Ook al doe je het maar één uurtje in de week op vrijwillige basis, dat maakt alle verschil. Want dan is het een onderdeel van je leven en kan het gaan groeien. Dit in tegenstelling tot het helemaal niet doen.” Voor mij was dit een geweldig hoop gevend en transformerend moment. Ik had eigenlijk altijd zitten wachten tot ik al mijn shit op had geruimd en goed genoeg was om meteen helemaal voluit te kunnen gaan doen wat ik graag wou. En ik dacht ook altijd dat ik niet precies wist wat ik werkelijk wilde. Maar op het moment dat hij dit zei wist ik dat ik vrouwen wou inspireren hun leven te genieten. En heb ik mijn eigen bedrijf “de Levensgenieter” opgericht. Ik ben heel klein begonnen met het schrijven van een wekelijkse inspirerende gedachte. Nu zou je zeggen een blog maar dat bestond toen nog niet. Ik stuurde die naar mensen die ik kende. Al gauw groeide de lijst met ontvangers en groeide door het daadwerkelijke doen ook mijn vertrouwen dat ik dit kon.
Wat kwam ik tegen?
Stapje voor stapje heb ik dit vertrouwen opgebouwd door steeds weer een nieuwe uitdaging aan te gaan. Mijn faalangst en onzekerheid op dit gebied is groot dus het waren echt kleine stapjes elke keer, waardoor ik mezelf als het ware van binnenuit opnieuw opbouwde. Daarvoor had ik vooral altijd gedaan wat ik dacht dat hoorde en dat goed was. Ik had de overtuiging dat ik financieel onafhankelijk moest zijn en nam allerlei baantjes aan om daaraan te voldoen. Dat brak me elke keer opnieuw op en vergrootte mijn onzekerheid. Ik raakte er steeds meer van overtuigd dat ik niet geschikt was om te werken. Het was dus een hele overgave om te erkennen dat het me niet lukte om financieel voor mezelf te zorgen, een bijstandsuitkering aan te vragen en mijn werkende leven helemaal opnieuw van de grond af aan op te bouwen. Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk als gastvrouw. Dat werd steeds meer en daar groeide mijn vertrouwen enorm van omdat ik merkte dat ik hier echt goed in was. Na een paar jaar ben ik gestart als betaald zelfstandig gastvrouw en daar kwam al snel koken bij. Steeds vaker deed ik ook iets als trainer en daarin merkte ik dat ik mijn ei echt kwijt kon. Daarin kon ik mijn inspiratie en levensvreugde doorgeven op een manier die echt bij mijn past.
Hoe is het nu?
Twee jaar werkte ik met veel plezier als trainer en docent bij de Pulsar. Ondertussen deed ik de opleiding tot stembevrijder en ging mijn eigen praktijk ook lopen. Op die manier heb ik een tijdje goed kunnen leven maar door het faillissement van Pulsar in 2014 viel in één keer het grootste deel van mijn werk weg en stond ik wederom op een beslissend punt van door gaan of stoppen. Eigenlijk was dat geen keuze, de vraag was meer “Hoe ga ik op eigen benen verder?”. De Pulsar had voor mij altijd de Wow-factor gehad en ik had mijn eigen lat dus hoog liggen. Ik wil niet niet zomaar een leuke workshop geven maar echt verschil betekenen in iemands leven. Mijn neiging was in eerste instantie om hals over de kop van alles in de wereld te willen brengen maar de kracht van mijn werk is nou juist dat het doorleefd is. Dat is wat mijn klanten raakt, ze voelen dat het geen kunstje is maar echt en dat maakt mijn verhaal inspirerend. Het vroeg dus om geduld, om moed en om vertrouwen van mijn kant. Om eerst naar binnen te keren en te luisteren wat er vanuit mij gewild werd.
Het wonder!
Je kunt zelf wel van alles gaan bedenken maar uiteindelijk loopt het toch altijd anders en onverwacht. Het grootste cadeau dat ik het afgelopen jaar heb mogen ontvangen is me echt toegevallen en dat is de ontdekking van de geweldige samenwerking tussen mij en Evert Vos. Wij werden gevraagd om samen de komst van Jan Kortie naar Groningen te organiseren en in die voorbereidingen bleek hoe heerlijk het was om samen te werken en bovenal, hoe goed we elkaar aanvulden. Na de eerste workshop die we samen deden, keken we elkaar vol dankbaarheid en verwondering aan want zoals Evert het zo mooi zei: die dag ontdekten we dat als wij samen werken het 1+1 = 3 is. Of in mijn woorden: wij hebben samen de Wow-factor. Al snel besloten we dat we veel meer samen gingen doen en we bruisen nog steeds van de ideeën. Onze programma’s lopen goed en de deelnemers zijn geraakt en verrast over hoeveel openheid en verbinding er kan ontstaan in korte tijd waardoor mensen zich echt openen en zich laten raken. Iedereen maakt een wezenlijke stap in zijn leven en daar worden we echt ontzettend blij van!
